بن لادن: "گوساله سامری" آمریکا !

وقتی که حضرت موسی به کوه طور میرود تا "ارنی" گوید و پاسخ "لنترانی" از خدا بگیرد ، زرگری از بنی اسرائیل ، به نام سامری ، قالبی از گوساله ساخته تا نیمه درخاک می کند و مردم را به انداختن سکه طلا در قالب، با تضمین بیرون آمدن "خدا" از درون آن دعوت می نماید. پس از پر شدن قالب از سکه ، کوره ای را که آن زیر قرارداده بود می افروزد ، طلا ها ذوب و شکل گوساله می شوند. سامری آنگاه قالب را بازو گوساله طلایی را به جای "خدا" به مردم قالب می کند.

نسبت آمریکا و "اسامه بن لادن" هم ، با سامری و گوساله اش قابل قیاس است: برای مقابله با شوروی قالبش را ریختند و پس از فروپاشی، اورا به سمبل "آمریکاستیزی" تبدیل کردند تا بتوانند تحت نام او و "القاعده"، اقداماتی را سازماندهی کنند که به پیشبرد اهداف استراتژیک، از جمله لشکر کشی و تجاوز به کشورهای دیگر، کمک کند. و سرانجام، سوداگرانه، از جنازه او هم ، که به روایتی حتی پیش از حمله آرتیست های آمریکایی به اتاقش، جان به جان آفرین تسلیم کرده بود، بهره برداری های سیاسی بنمایند. و تازه نمایشنامه را هم طوری تنظیم نمایند که هیچکس از آن سر در نیاورد ولی همه مجبور به "کف زدن" و "کف نکردن" باشند. درست مانند دیگر سیاست ورزی های آمریکائیان که گویی در آن عمدا شعور مردم جهان به سخره گرفته می شود ،که یک نمونه بزرگش ، نمایشات کالین پاول در سازمان ملل برای اثبات وجود سلاح کشتار جمعی در عراق است.

بلافاصله پس از تئاتر 11 سپتامبر، همه جهان شاهد بود که بن لادن ، نسبت دادن این عملیات به خود را تکذیب کرد و طالبان هم گفتند که اگر مدارکی دال بر دخالت بن لادن در این ماجرا باشد ، او را به آمریکا تحویل می دهند. در واشنگتن ولی کسی علاقه ای به شنیدن چنین اظهاراتی و واکنش به آن نداشت. از طرف دیگر " دوستان" بن لادن هم ، در همان مسیر سیاست های آمریکا، اورا متقاعد کردند که مسلمانان جهان ، 11 سپتامبر را یک " شاهکار" می دانند و تکذیب آن به صلاح نیست.

مطابق گزارشات Don Rather ، گزارشگر CBS ، بن لادن در تاریخ 10 سپتامبر 2001 ، یعنی یک روز قبل از ماجرای 11 سپتامبر، با خیال راحت و غافل از همه جریانات پیش رو،در یک بیمارستان نظامی پاکستان ، برای دیالیز خون بستری بوده است. پیداست که آمریکایی ها، هرآن اراده می کردند می توانستند او را نابود کنند. آن ها ولی به باد کردن این "گوساله سامری" و ،علی رغم بیماری ، به سرحال و غبراق نشان دادنش در کوه های "تورابورا" نیاز داشتند تا بتوانند مردم خود را قانع کنند که فرزندانشان باید برای مبارزه با این شیاطین قدرتمند به جبهه روند و مالیات هایشان هم ، به جای امور رفاهی، به حساب میلیتاریزم ، هزینه شود.

چهره واقعی بن لادن ولی همان پیرمرد نحیف و مریض احوالی است که در آخرین فیلم های منتشر شده ، چند لحظه اورا میبینیم که جلوی تلویزیون کوچکی ، از این کانال به آن کانال دنبال خبری از "هیبت و منزلت "خود می گردد تا بتواند مطمئن تر شود که همانطور که "دوستان" به او تلقین کرده بودند ، این "گوساله" بر دل های مسلمانان خدایی می کند و همه جا صحبت اوست. پس صرفه ای برده اگر مسئولیت همه آنچه را که به او نسبت داده اند، به گردن گرفته است، هرچند مجبورشده چنین با فلاکت زندگی کند. او غافل بود که سرانجام این سامری است که خدای خود ساخته اش را هم به پای خویشتن قربانی خواهد کرد.

"نوام چامسکی:"واکنش من به مرگ بن لادن"، عنوان مقاله ای است که در تاریخ 6 می 2011 منتشر شده است. چامسکی در این مقاله از جمله می گوید:

"باید از خودمان بپرسیم که واکنش ما چه خواهد بود اگر کماندوهای عراقی در مزرعه جرج بوش پیاده شوند ، اورا ترور کنند و جسدش را به اقیانوس اطلس بیندازند( مدعی هم شوند که طبق دستورات دینی با جسد رفتار کردند!). مسلما جنایات او بسیار بیشتر از بن لادن است و بر خلاف بن لادن ، بوش نه "مظنون" بلکه "آمر" جنایتی بزرگ است..."