سرنوشت شوروی در انتظار آمریکا !

"تایم" چاپ آمریکا، در تاریخ 17 مه 2011، مقاله ای با این عنوان منتشرکرده است :"سیاستمدار باسابقه می گوید: سرنوشت شوروی در انتظار آمریکاست"!

ترجمه:

"چاس فریمن ، مترجم رئیس جمهور وقت آمریکا، نیکسون ، در سفر تاریخی اش در سال 1972 به پکن، اینک پس از 40 سال سوابق درخشان در زمینه سیاسی و دفاعی، هفته پیش در باره چین چنین گفت:

امروزاز نظر حیثیت، اگر نه قدرت، تعادل بین آمریکا و چین بهم خورده است...در برخی زمینه های نگران کننده ، رقابت بین دو کشور، شباهت هایی با رقابت آمریکا و شوروی در سال های جنگ سرد دارد.این بار ولی این آمریکاست که در موضع بی ثباتی اقتصادی آن زمان شوروی ایستاده است. در حالی که چین در نقش یک اقتصاد پویا ، همچون آنزمان ما ظاهر می شود..

فریمن در سخنرانی هفته گذشته خود از جمله به مسائل کلیدی حضور ناوگان آمریکا در غرب اقیانوس آرام اشاره کردو گفت:چرا پکن نباید از روابط مشکوک ما با همسایگانش عصبانی شود؟

خبر بد:

چین چهاردهه تحمل کرد. در حال حاضر ولی فعالانه در نظر دارد که به موثر ترین شکل، آمریکا را از نقش غیر مثبت نظامی اش در رابطه با تایوان باز داردتا خود بتواند باطرف تایوانی مسقیما به توافق برسد.به نظر من این مساله ، مطابق گزارشات، بخش اصلی بازنگری های ملی سیاست چین در مقابل آمریکا را تشکیل می دهد.آمریکا دیگرنمی تواند با خیال راحت ، عصبانیت چین از قراردادتسلیحاتی با تایوان ودیگر اقدامات نظامی اش را ، واکنشی فرمالیته و یا مشابه آن چیزی که در گذشته وجود داشته است،ارزیابی کند. نهایتا به نظر می رسد که ما بزودی مجبور خواهیم شد که بین قید و بندهای خود خواسته سیاست های گذشته و ضرورت های منافع بلند مدت استراتژیک ، یکی را انتخاب کنیم.

خبر بدتر:

مساله فقط آن نیست که چین و مناطق سربرافراشته دیگر ، تجربه کلونیالیسم را با خود دارند، بلکه همچنین سیاست های ناسازگار آمریکا در حال حاضر ، نا کارآمد تر از آن است که در خارج و داخل الهام بخش باشد. سیستم مالی و مدل اقتصاد آمریکا در چشم جهانیان از اعتبار افتاده است. دیگر کمتر کسی پیدا می شود که در رابطه با مسائل گلوبال و منطقه ای، به ما به چشم رهبر نگاه کند. برتری ما در نیروی نظامی است .ولی همانطور که ما در عراق و افغانستان و اینک لیبی، به جهانیان نشان دادیم، به هر هدفی از طریق نظامی نمی توان دست یافت...

...آمریکا دائما دنبال دشمن می گردد. اتحاد شوروی نابود شد ، دیگری باید جایگزینش شود. در غیر اینصورت اصرار در حفظ چنین توان نظامی چه ضرورتی می داشت؟

انتظار طرح چنین مباحثی رادر کانال های خبری و از طرف سیاستمداران مدعی ریاست جمهوری نمی توان داشت و زمان آن هنوز فرا نرسیده است".