آمریکا ، در رده یازدهم!

همزمان با انتشار آمار و ارقام حاکی از ناکامی های ایالات متحده ، در زمینه های مختلف ،از جمله قرارگرفتن در ردیف یازدهمین کشورمرفه جهان، "نیوزویک " مقاله ای به قلم "مایکل هیرش"، با هدف دلداری به مردم آمریکا منتشر کرده است که عنوان آن چنین است: " ما، یازدهم هستیم . نزول کرده ایم ولی نا امید نباشید!"
برخی سایت های روسی ، چکیده مقاله فوق را،16 اوت 2010 ، این گونه منتشر کرده اند:
"آمریکا در میان صد کشور برتر جهان ( ازنظر سطح زندگی) ، مطابق رده بندی منتشره در "نیوزویک" ، مقام یازدهم را کسب کرده است که زنگ خطری برای این کشور به حساب می آید.تعداد آمریکائیان جوان دارای تحصیلات عالی به شدت کاهش یافته است. زمانی آمریکا در این زمینه ، در جهان پیشتاز بود واینک رتبه 12 را دارد.
هیرش می نویسد:مطابق بررسی" نیوزویک "، آمریکا ، پیشتازی ده سال قبل خود را در رشد ناخالص ملی ، متوسط مصرف هر خانوار، تولیدات صنعتی و حجم تجارت ، از دست داده است و امروز به زحمت در این عرصه ، در میان 4 کشور اول جهان جای دارد...
چین در زمینه اکتشاف و اختراع و تعداد مهندسین دارای مدارک آموزش عالی ، به طورمحسوس، از آمریکا پیشی می گیرد. آمریکا ، علاوه بر این ، از آسیب های جدی سیاست های ناموفق جرج بوش ، هنوز در عذاب است...
البته در همین شرایط هم ، آمریکا توانمندتر از آن است که بدبینان بیان می دارند. همین را می توان در مورد سیستم بین المللی ، که بر توان آمریکا ، به عنوان عامل اصلی ثبات بخش ، تکیه دارد ، بیان داشت. رقیبی هم برای آمریکا ، در این عرصه وجود ندارد: آلمان که نخواهد توانست ، بار دیگر به ابرقدرت تبدیل شود. این را خود آلمانی ها هم نمی خواهند. آن ها فاقد ارتش منظم هستند و به دنبال آن هم نیستند. روسیه هم با یک حکومت دگراندیش کش تحت رهبری" کا.گ.ب" برای چه کسی می تواند مدل مدیریت باشد؟ ژاپنی ها هم دیر زمانی است که وا داده اند. چین و مدل سرمایه داری اقتدارگرایش هم طالب زیادی ندارد. آمریکا 62 متحد جهانی دارد و چین بیش از دو متحد ندارد.
در لیست 100 کشور برتر جهان ، رتبه های نخست از آن فنلاند ، سوئیس و سوئد ، یعنی کشورهایی است که تقریبا فاقد ارزش ژئوپولیتیکی هستند. رده بندی ، با این حال، تمام واقعیات را بازتاب نمی دهد. کشورهای اروپایی و آسیایی این لیست، به استثنای چین ، از بالابردن توانایی نظامی قابل رقابت ، صرفنظر کرده اند. بدین ترتیب این کشورها توانسته اند به سطح بالای زندگی دست یابند. هم زمان ولی توان نظامی آمریکا در سطح جهان است که شرایط "گلوبالیزاسیون" را مهیا می سازد.
مساله مهم اینک ، آن است که آیا واشنگتن قادر است نقش گلوبال خودرا ، در شرایطی که برتری اقتصادی اش را از دست می دهد، همچنان حفظ کند؟
مخالفت ها با هژمونی آمریکا اینک آغاز شده است. در کنفرانس سازمان ملل در کپنهاک ، در مورد وضعیت آب و هوا، چین تلاش کرد تا با جلب نظرهند ، برزیل و آفریقای جنوبی ، ابتکار "برزیل ، ترکیه " را ، دررابطه با بحران هسته ای ایران ،سامان دهد.
اقتدار آمریکا ولی پابرجاست و سیستم جهانی شکل گرفته براساس مدل آمریکایی، چون گذشته ، مورد قبول اکثریت کشورهاست".