شاید بتوان گفت که "نان را به نرخ روز خوردن" تا همین دیروزهم تنها ویژگی مشترک بیشتررهبران فدائیان اکثریت با یکدیگر بود.
امروز ولی آن ها در "حزب چپ" نان بیات سیاسی دیروز را به نرخ امروز می خرند و نوش جان می کنند و دیگران را هم به تناول آن دعوت می نمایند. موضع گیری آنان در مورد"توافق نامه ایران و چین" مصداق چنین برداشتی است.
دیروز:
نان را به نرخ روز می خوردند، چون : -پیش از انقلاب، وقتی گرایشات مائوئیستی و عنادورزی با شوروی و آمریکا مد روز بود، این دوستان هم در این موضع بودند؛ -بعد از انقلاب ، با قدر قدرت و "روشنفکرپسند" شدن اتحاد شوروی، طرفدار آن شدند؛ -با فروپاشی شوروی و یکه تاز شدن آمریکا هم ملازم رکاب این یکی گردیدند.
امروز:
نان بیات می خورند و به دیگران تعارف می کنند، زیرا:حال که آرزوی تمام نیروهای ترقی خواه جهان، و نه فقط "چپ" ها برای ظهور "جهانی چند قطبی" ، پس از سه دهه جنایات مرگبارآمریکا، در شرف تحقق است، و به ویژه ایرانیان نمود بارز این تحول سرنوشت ساز را در فراهم شدن امکان بستن قراردادی مهم با چین ، علی رغم میل آمریکا شاهدند، رهبران "حزب چپ" و اکثریت، یکی پس از دیگری در مخالفت با آن و درمدح مستقیم و غیر مستقیم آمریکا مقاله می نویسند تا مبادا کسی بپندارد که آن ها هنوز "نان را به نرخ روز" می خورند و باز طبق عادت دیرین ، با ریختن پشم ابرقدرت مسلط از شیفتگی شان (این باربه آمریکا)کاسته شده است. آن هم آمریکایی که تنها یک قلم شرارتش،تلاش برای تجزیه ایران است.
به نظر می رسد که "از این شاخه به آن شاخه پریدن" های مکرر تاریخی دیگر جرئت و اعتماد به نفسی برای پریدن دوباره این دوستان از شاخه شکسته و ورشکسته زیر پایشان باقی نگذاشته است.
بر ایشان نمرده به فتوای"حافظ" نماز کنید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر