سیاست و بلاهت

آناتول فرانس می گوید:"حتی اگر 50 میلیون نفر هم به یک چیز احمقانه اعتقاد داشته باشند، آن چیز همچنان یک چیز احمقانه است". 

 هر خواننده ای می تواند این جمله را چون اشعار حافظ مصداق حال خود بیابد: یک " آته ایست" از این عبارت مذهب را در ذهن تجسم میکند و با رضایت خاطر ازفاصله خود با "حماقت مذهبی"، به درایت خویش درود می فرستد . یک مومن مذهبی ولی برعکس "خدانشناس" هایی را به ذهن می آورد که از " لذت تقرب به بارگاه الهی" بی نصیبند. 

حال درستی سخن آناتول فرانس را در"عالم سیاست" بیازماییم. یعنی جایی که هر حرف منطقی ، علمی، اخلاقی و... می تواند به حربه ای برای گمراه کردن دیگران بدل شود. و این کاری است که دشمنان حاکمیت ملی ما بدان مشغولند. در سیاست برای آن که خدای ناکرده کردار و گفتارما، علی رغم میلمان، احمقانه از آب در نیاید، مجبوریم هر حکمی را در ترازوی منافع خود ، خانواده، ملت، و یا مردم جهان قراردهیم و آن زمانی که عیارش را با این محک ها آزمودیم ، آگاهانه تصمیم بگیریم که چگونه با آن برخورد کنیم.از این رو روشنفکر " آته ایست" ایرانی یا اسرائیلی،با وجود آن که باورهای شخصی خود را ازاصول اسلام و یهودیت بسیار دور می بیند ولی نمی تواند به نقش آن ها در شرایط مشخص تاریخی، برای حفظ منافع ملی کشورش بی توجه باشد. 

همان گونه که در قدیم شهرها و قصبات پیرامون آب و آبادی شکل می گرفت، قدرت ملی نیز حول محور باور ، ارزش ومنافع مشترک افراد واقوام بوجود می آید و از آن تغذیه می کند.روشنفکری که به خیال خودپایش را از چاله خرافات و جهالت مذهبی بیرون می گذارد، می تواند بلافاصله با افتادن در چاه ضدیت با مذهب، هم پیوند خود با اکثریت افراد جامعه اش را بگسلد و هم به منافع خود و کشورش آسیب رساند. در اینجا دیگر برداشت آیه وار ازحکم آناتول فرانس نمی تواند چراغ راه باشد. وگرنه نتیجه اینچنین خواهد شد: 

- کسانی که با اعتقادات مذهبی در جنگ با عراق کشته شدند و در هر جنگ احتمالی دیگر نیز برای دفاع از مرزهای کشورمان در صف اول قرار می گیرند، اگر "50 میلیون نفر" هم باشند، چون مذهبی هستند ، در نظر بسیاری و همچنین مطابق تبلیغات دشمنان ایران "احمق"ند؛ 

- کسانی که با گرایشات ملی گرایانه حاضرند برای حفظ تمامیت ارضی ایران مبارزه کنند، در نظر کسانی که با همین انگیزه ها تمایلات تجزیه طلبانه دارند، "احمق" هستند؛ 

- اقلیت های ملی که به کمک رقبای استراتژیک ایران فکر جدایی در سر دارند، در نظر مذهبی ها و ملی گراها "احمق" هستند. 

به بیان دیگر: همه "احمق"! هستند ، ایضا کسی که جزء این گروه ها نیست ولی در هر حال با آن ها دریک کشتی نشسته است. 

50میلیون نفر معتقد به یک چیز احمقانه و یا ظاهرا غیر احمقانه، اوراق بهاداری هستند که دربازاربورس سیاست نقد می شوند و یا مورد معامله قرار می گیرند. تخصص قدرتمندان نه فقط شناسایی بلکه همچنین ایجاد کانون های گردهم آمدن چنین جمعیت هایی است. همه ما نیز به صورتی اجتناب ناپذیر،چه بخواهیم و چه نخواهیم در این بازی نامطلوب شرکت داریم و تنها در انتخاب گزینه " بد" مقابل "بدتر" است که می توانیم به حفظ فاصله از "حماقت محض" دلخوش باشیم.