زبان درازی های آلبرت اینشتین !

زبان درازی آلبرت اینشتین، منحصر به این تصویر معروف پیرانه سری اش نیست. او این ویژگی را از دوران کودکی با خود داشته است. به دیالوگ او درنوجوانی با معلم "بی دین" دبستان، که درفیلم یک دقیقه ای پایین صفحه، به تصویر کشیده می شود، توجه کنید تا مطلب دستگیرتان شود.
ترجمه دیالوگ:
"استاد: امروز می خواهم به شما ثابت کنم که خدایی هم اگر وجود دارد ،"شرور" است: آیا هرچه وجود دارد را خدا نیافریده است؟ اگر او آفریده است، پس او خالق "شرارت" هم می باشد. خالق شرارت هم شرور نام دارد. این طور نیست؟
اینشتین نوجوان: اجازه استاد؟ - بگو جانم! – آیا "سرما" وجود دارد؟ - این هم شد سوال؟ خوب معلوم است که سرما وجود دارد.تا حالا آن را حس نکرده ای؟ - ولی استاد، در حقیقت "سرما"یی وجود ندارد. مطابق قوانین فیزیک، آنچه ما "سرما" می نامیم،چیزی نیست جزفقدان "حرارت" ! سوال دیگر استاد:-آیا "تاریکی" وجود دارد؟ - مسلم است که وجود دارد! – اشتباه می کنید استاد. تاریکی هم چیزی نیست جز غیبت "نور". ما می توانیم نور را ( همچون حرارت)، اندازه بگیریم. تاریکی را ولی نمی توانیم. "شرارت" هم به همین ترتیب چون سرما و تاریکی وجود ندارد. خدا "شرارت" را خلق نکرده است، بلکه آن حاصل نبودن "عشق خدا" در دل انسان هاست"! ( من اگر به جای استاد بودم ، عوض عرق شرم ریختن می گفتم: فلان فلان شده تو خودت قراره که بدترین"شرارت" تاریخ بشریت را که حاصلش "بمب اتم " است،مرتکب شوی. حالا "عشق خدا" را به رخ من می کشی؟ جریمه ات هم آن است که با "هایزنبرگ " و "بورن"، در یک زیرزمین حبس گردی تا پیپت را چاق کنند وتازه پس از آن هم باید چند روزی"کارمند قمارخانه" شوی و به جای خدا "تاس" بریزی تا شاید "زبان درازی" کردن را ترک کنی).
نکته جالب، اگر دقت کرده باشید، این است که درمواجهه با چنین داستان هایی،تمایلی به آن سو در انسان پیدا می شودکه هرچه ممکن است، به عنوان مثال در این ماجرا، سن و سال کودک نابغه را کم وکمترتصور کند تا شگفتی بیشتری عارض گردد .نتیجه اش هم البته آن است که خود را در مقایسه، احمق و احمق تراحساس می کند.ولی خدا نیاورد روزی را که دیگری به ما بگوید:"احمق"!
در تلاش برای خنثی کردن این "احساس حماقت"، سعی کردم، هرطور شده است ایرادی به استدلال این کودک فضول، وارد آورم.بخصوص که یک تشابهاتی بین آن و آنچه همیشه از روی"منبر" می شنویم، احساس می کردم: به نظرمن با نگاهی فیزیکی ونه دستورزبانی، همچنین طبق نتیجه گیری علمی اینشتین نوجوان در دو مثال اول، می توان "گرما" و"نور" را اسامی ذات و "سرما " و "ظلمت" را اسامی معنی به شمارآورد . ولی در مورد"عشق خدا" و "شرارت"، حتی اگر در مورد "خدا" هم ، اشتراک نظرباشد، هردو اسم معنی است ونمی توان با مرد رندی آخوندی آن را با دو مثال علمی "بر" زد وبه ریش استاد هم خندید.
استدلال عقلی اینشتین خردسال، درست مانند روحانیون کهنسال خودمان است. اینشتین کهنسال ولی اگر زنده بود و می دید که مذهبی های اروپا، هنوزدر قرن 21 ، با منطق خردسالی او به تبلیغ دین می پردازند ، احتمالا از تعجب دوباره زبانش در( بند) می آمد.

فیلم با این شعاربه پایان می رسد:"مذهب را به مدارس بازگردانید"!