در حالی که هنوزطرح قرارداد 25 ساله ایران و چین نهایی و منتشر نشده است و اکثرهم وطنان در انتظار نشسته اند و آرزو می کنند که شاید این قرارداد بعداز تکمیل و تصویب بتواند، برخلاف "برجام"، گره گشای مشکلات اقتصادی کشور و آنان شود، بسیاری درکسوت "اپوزیسیون" و "پوزیسیون" اصولا بدون علاقه به دانستن مفاد قرارداد، یا با آن مخالفند ویا موافق. چرا؟
مخالفین ذاتی این قرارداد دو گروهند: اول آن هایی که مانند خود دولتمردان کنونی آمریکا، مخالف "برجام " هم بوده اند وخواهان تقابل غرب با ج.ا بجای تعامل با آن هستند. این افراد اصولا به دلایل گوناگون با "ایران" و تمامیت ارضی آن مشکل دارند. از نظر این افراد، تحریم ها باید آنچنان موجب تضعیف ج.ا شود که امکان حمله نظامی اسرائیل یا آمریکا فراهم آید. چنین افرادی چشم بسته "قادرند" با هر قراردادی با ج.ا مخالفت کنند. بخصوص اگرپای رقبای "ژئوپولیتیک" آمریکا هم در میان باشد.
دوم هموطنان میهن دوستی که درآرزوی داشتن آزادی های بیشتر و فضای باز سیاسی ، در اثر القائات رسانه ای گروه نخست و به مثابه گوشت دم توپ آن ها، تصور می کنند که ج.ا را می توان سرنگون کرد و یک نظام خیالی را که هم رفاه بیاورد و هم تمامیت ارضی راحفظ کند، جایگزین آن نمود. این ساده اندیشان هم می پندارند: هرقراردادی که به نفع ج.ا باشد ، حتما به ضرر این اهداف است و باید با آن مخالفت کرد.هرچند مشوقین این ها درگروه اول بخوبی از واهی بودن تلاش برای سرنگونی ج.ا ، لا اقل در شرایط کنونی جهان ،آگاهند ولی برای بالا بردن هزینه های طرف مقابل و با امید به فراهم آوردن بستر مناسب جهت دست درازی به بخشی از خاک کشورمان، این گروه از هموطنان تشنه آزادی و دمکراسی را با نشان دادن "سراب"، به اقدام علیه منافع خود و فرزندانشان تشویق می کنند.(سرنگون می افتد از بام سرا / تا زیانی کرده باشد خواجه را).
و اما موافقین ذاتی قرارداد تشکیل شده اند از: اول کسانی که همه اقدامات ج.ا را ، بخاطر باورهای دینی خود می پذیرند. و دوم افرادی که در آرزوی "جهانی چند قطبی" و محدود شدن دامنه یکه تازی های زورگویانه آمریکا، از جمله در زمینه اقتصادی، به طورکلی با هرتحولی که بتواند در این راستا موثر باشد. همدلی دارند. این بخش از افراد جامعه ما همچنین با وجود انتقادات اصولی به ج.ا ، به حفظ فاصله با جبهه دشمنان موجودیت کشورمان متعهد بوده و گریز از دام تحریم و تهدید آن ها را به فال نیک می گیرند. چین ابرقدرتی است که با مسالمت و بدون بکارگیری "زور" و نیروی نظامی، به چنین جایگاهی رسیده است. امید روشنفکران مترقی کشورمان این می تواند باشد که همکاری نزدیک ترج.ا با این قدرت جهانی موجب شکوفایی اقتصادی و بسط عدالت اجتماعی شده و نیز با توانمند تر شدن بنیه دفاعی کشور،خطر وتهدید های نظامی روی میز و زیر میز آمریکا و اسرائیل و خرابکاری های آن ها در داخل کشور، کاملا رفع گردیده و با حصول امنیت بیشتر، امکان بهره مندی وسیع مردم از دمکراسی وآزادی مهیا شود.
مطابق اخبارج.ا، اسناد مربوط به قرارداد چین و ایران ، بزودی و پس از نهایی شدن منتشر خواهد شد. با وجود خوش بینی و استقبال روشنفکران ترقی خواه میهنمان ازامکان انعقاد چنین قراردادی، قضاوت نهایی در مورد آن تنها پس ازانتشار این اسناد ممکن خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر