"چگونه می توان سیاست تحریم ایران را تغییر داد"؟
"فرانسوا نیکولا، سفیر سابق فرانسه در
ایران ، درنشریه "انستیتوی تحقیقات سیاسی پاریس"، توضیح می دهد که چرا تحریم ها نمی توانند
ج.ا.ا را به عقب نشینی از رویارویی باغرب بر سر برنامه هسته ای اش وادارند. به
اعتقاد او برای خروج از بحران باید مسیر تغییر پارامترهای مذاکره با ایران را در
پیش گرفت".
در ادامه فرانسوا نیکولا با اشاره به تجربه
عراق، به بی تاثیری حربه تحریم در به زانو درآوردن رژیم های مخالف غرب تاکید و توسل به نیروی نظامی را ادامه منطقی چنین سیاستی عنوان می کند .با این
تفاوت از نظر او که در مورد رژیم عراق، صدام حسین با اشغال یک کشور مستقل واشتباه
محاسبه در توانایی شوروی در حال فروپاشی، درکمک رسانی به او، بهانه های لازم را برای
متقاعد کردن دیگر کشورها ، از جمله چین و روسیه ، جهت همکاری با غرب فراهم کرده بود. ولی در مورد ایران ، نه چنین تخلفاتی
بوسیله این کشوررخ داده است و نه وضعیت جهان و مواضع دیگر کشورها، از جمله چین و
روسیه با آن زمان قابل قیاس می باشد. در رابطه با بحران هسته ای ایران ، سه راه از
نظر نیکولا در مقابل غرب قرار دارد: - ادامه تحریم و تشدید آن؛ - حمله نظامی؛ -
پذیرش حق غنی سازی اورانیوم برای ایران.
"...از طرف دیگر آیا احتمالا مردم ایران
آمادگی کمتری برای اخذ نتیجه گیری های مشابه عراقی ها از عواقب سیاست رهبرانشان
ندارند؟ وآیا اگر مردم بپاخیزند، برخورد حاکمیت همانند صدام حسین و یا حکام فعلی
سوریه خواهد بود؟ در اثر یاس ناشی از نتایج اعتراضات مردمی به تقلب در انتخابات
ریاست جمهوری 2009، در حال حاضرایرانیان آمادگی به چالش کشیدن دگر باره حاکمیت را
ندارند و آنچه به رژیم مربوط می شود، آن ها هم احتمالا در این انتخابات ، تجربه
قبلی را با دستکاری نتیجه آراء تکرار نخواهند کرد.بدین ترتیب هیچ نشانه ای از آنچنان
بحران داخلی در این کشوردیده نمی شود که با بی ثبات کردن ج.ا.ا آن را به تسلیم در
مقابل غرب وادارد...
مواضع کاملا متفاوت غرب و ج.ا.ا در کنفرانس
آلماآتا نشان داد که دورنمای پایان بحران در آینده نزدیک وجود ندارد. اولاندا،
نخست وزیر فرانسه گفت:" فرانسه خود را موظف به حمایت از هرتحریم سختی می داند
که رهبران ایران را به پذیرش تعهدات بین المللی و تسلیم در مقابل قطعنامه های
شورای امنیت سازمان ملل وادارنماید". مشکل اینجاست که چه تحریم های دیگری در
حالی که شانسی برای تصویب درسازمان ملل نخواهند داشت ، می توان به تحریم های کنونی
افزود؟...چنین تحریم های بی نتیجه ای چگونه می تواند برای دیگر کشورها با مشکلات
مشابه،در آینده درس عبرت باشد؟
بنابراین ، همچون عراق، در انتها راه استفاده از
حربه نظامی باقی می ماند. ایران ولی برخلاف عراق به سادگی بهانه چنین کاری را به
آمریکا نمی دهد واز خطوط قرمز اوباما، یعنی اقدام به تولید سلاح هسته ای، عبور نمی
کند...هیئت حاکمه آمریکا هم مانند مورد عراق نمی توانند با ایراد اتهامات بی اساس
بار دیگر به کاهدان زنند. در حالی که سرویس های اطلاعاتی خودشان اذعان کرده اند که
فعالیت ساخت بمب، از سال 2003 در ایران متوقف شده است.
راه سومی ولی باقی می ماند و آن در پیش گرفتن
مسیر تغییرآن پارامترهایی در گفتگو با ج.ا.ا است که به پایان بحران منجر می شود.
چنین تحولی تنها در صورت پذیرش حق غنی سازی اورانیوم برای ایران، البته تحت شرایط
کنترل و نظارت شدید جهت پرهیز از توانمند شدن ج.ا در ساختن بمب اتمی ، تحقق پذیر
است. رهبر ج.ا.ا ، علی خامنه ای اخیرا واکنش مثبتی در این جهت از خود نشان داده
است. اگر ما نیز به این سو متمایل شویم آنگاه ابتکار عمل بزودی در دست غرب و
اوباما قرار خواهد گرفت و او می تواند مذاکرات با ایران را در مسیرجدید، هدایت
کند. اروپائیان هم با کمال میل پای خود را عقب می کشند، زیرا از اراده سیاسی واحدی
در این رابطه برخوردار نیستند".
ترجمه از منابع روسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر