در واکنش به اظهارات امروز(21 ژوئیه 2021) فرخ نگهدار در فیسبوک(کپی آن در بخش کامنت های زیرقرار دارد)، نظر خود را بدین صورت نوشتم:
رمز گشایی ازاظهارات جدید آقای نگهدار!
- منظور او از "اپوزیسیون افراطی"(پس پوزیسیون کیست؟)، گرایش هایی در داخل حاکمیت است که خواهان "سمتگیری شرقی" در روابط خارجی هستند. وبرای آقای نگهدارهم ، مانند آمریکا و انگلیس، این یک خط قرمز است. هرچه ج.ا به این خط نزدیک تر شود، این ها، به همراه برخی اصلاح طلبان داخلی، صدای "وا مصیبتا" یشان بلند تر می شود.
- می گوید که برایش فرقی نمی کند، موضوع مسیح علی نژاد، تئاتر "اف بی آی" است و یا کار ج.ا. این سناریوآنقدر ناشیانه بود که بچه ها هم فهمیدند که "تئاتر" است. نگهداراگر حدس میزد که کار"ج.ا" است،از فرصت استفاده کرده، چند مقاله در نکوهش "اپوزیسیون افراطی" می نوشت.
- برای تبرئه نمودن آمریکا و بایدن در ناکام ماندن احتمالی گفتگوی احیای برجام، مسئولیت را به گردن"اپوزیسیون افراطی" می اندازد و در کنار بایدن می ایستد. اصولا امثال نگهدار، با زیاده خواهی های غرب، چه در این گفتگو ها و چه در موارد دیگر، مشکلی نداشته وندارند.
همه آن هایی که مانند نگهدار، خواهان روابط استراتژیک ج.ا با غرب، و نه با شرق هستند( مراجعه کنید به اظهارات دیگر او)، هیچگاه در تحلیل های خود، مستقیم به این گرایش نمی پردازند، بلکه با شیوه "هل دادن" و "جوسازی"، دیگران را به مسیر مطلوب هدایت می نمایند.
- بی ارتباط با موضوع ،ناگهان بشار اسد را در کنار داعش گذاشتن، ازهمین خارش "ژئوپلیتیک"، که اشاره شد، ناشی می شود.
-می گوید: روزهای دشوارتری را ج.ا پیش رو خواهد داشت، زیرا خوب می داند که عدم تمکین ج.ا به درخواست های "استراتژیک" آمریکا، چیزی که ظاهرا دارد رخ می دهد، با واکنش آمریکا و انگلیس روبرو خواهد شد. ناآرامی در خوزستان و به قول نگهدار، حتی دشوارتر ازاین ها ، بهایی است که برای باج ندادن به غرب باید پرداخت.
هرچه "بی بی سی" و نگهدار بیشتر اعلام خطر کردند، بدانید ج.ا به پیمودن راهی متفاوت با خواست های آمریکا و انگلیس ، مصمم تر شده است.
واین که در این راه مردم ایران چه بهایی خواهند پرداخت هم تا حدودی به چگونگی انجام وظیفه آقای نگهدار و دیگر شیفتگان غرب مربوط خواهد شد.
۱ نظر:
تحلیل امروز آقای فرخ نگهدار در فیسبوک (21 ژوئیه):
روند سیاسی و سیر رویدادها در ایران در جهت غلبه اپوزیسیون افراطی در حال چرخش است. اصلاح طلبی، میانه روی و اعتدال‌گرایی، مسالمت جویی، جانبداری از مذاکره، انتخابات زیر سنگی‌ترین تهاجمات قرار داند.
روندی که از نیمه سال ۹۶ در حکومت کلید خورد و در انتخبات ۹۸ و ۱۴۰۰ میدان‌دار شد،همچنان و بدون مکث همچنان در حکومت در حال گسترش مواضع و قوام یابی است.
انتظار من این بود که با چرخش سیاست در امریکا در ایران هم اعتدال گرایی قوام گیرد. اما میل قبضه کردن تمام اهرم‌های قدرت سایر ملاحظات را در حکومت تحت‌الشعاع قرار داد. دولت بایدن هم ظاهرا دارد مواضع خود را با وضعیت تازه حکومت در تهران تطبیق می دهد.
در چشم اندازهای آتی هم هیچ کور سویی نیست که جمهوری اسلامی مسیری را که از نیمه ۹۶ در پیش گرفته تغییر دهد.
واقعا این اصلا دیگر مهم نیست که دستگاه‌های امنیت در ایران این حماقت را برای ربودن مسیح علی‌نژاد درچیده‌اند یا اراذل لانه کرده در اف بی آی.
این اصلا اهمیت ندارد که ماموران امنیتی اسد خشن‌تر عمل کردند یا القاعده و داعش.
مهم این است که در حاکمیت جمهوری اسلامی هیچ عزم و اراده معقول و واقع بین که در فکر مهار شکاف دولت ملت باشد حاکم نیست. در میان نیروهای ناراضی از وضع موجود هم نیروهایی دارند دست بالا را می‌گیرند که تصور می‌کنند روند جاری به سود آنها تمام می شود و شادمانند.
ایران قطعا روزهای به مراتب دشوارتری را در پیش خواهد داشت.
آنچه رخ می دهد مرا هر روز بیشتر نگران می کند که اصلاح طلبی و تحول خواهی و مداراجویی به حاشیه رانده شده و سرنگونی طلبی و افراطی‌گری و خشم سمت دهنده سیر رویدادها گردند.
فرخ
ارسال یک نظر