چپ ها: ترامپ یا بایدن؟

تصوربعضی از چپ های منتقد آمریکا، چه ایرانی و چه حتی آمریکایی( آن گونه که من در فوروم های سیاسی آن ها دیدم) این است که: ترامپ در مجموع به فروپاشی سیستماتیک آمریکا کمک می کند و این همان چیزی است که ما ته قلبمان می خواهیم. بنابر این او را به بایدن ترجیح می دهیم. 

درچنین حالتی پر واضح است که "ترجیح دادن" به معنای "بهتردانستن" نیست.بلکه تصور این است که گویا:"خرابی چون که از حد بگذرد آباد می گردد"! 

چنین منطقی در مورد ترامپ البته غلط است. زیرا "ترامپیسم" خود معلول ضعیف شدن آمریکاست و نه علت آن. این عارضه سیاسی که در جهان به "غیرقابل پیش بینی بودن" و عدم تمکین به قوانین و قراردادها شهرت یافته است، اتفاقا می تواند موجب فاجعه ای بزرگ و غیر منتظره شود. هرچند ترامپ برخلاف اسلاف خود، هیچ جنگی راه نیانداخت. 

بعضی ها هم شاید فکرکنند که روابط نسبتا ملایم تر ترامپ با روسیه ، علامتی مثبت درعرصه سیاست خارجی اوست. در این مورد هم باید گفت که :چینی ها ولی برداشتی کاملا معکوس درمورد ترامپ دارند. 

و اما نگاه ما ایرانی ها به انتخابات آمریکا می تواند تحت تاثیرعوامل دیگری هم قرار گیرد: ایادی وجیره خواران آمریکا با این تصور که ترامپ آنقدر گلوی اقتصاد ایران را خواهد فشرد که ج.ا ساقط خواهد شد، ترامپ را بر بایدن ترجیح می دهند. تیردولت ترامپ واین مزدورانش هرچند به هدف اصابت نکرد، ولی هم سو شدن "چپ"ها با این جریان ، با هر تحلیلی که باشد، به منزله" پر کردن تفنگ دشمن"است. 

آمدن بایدن شاید به تقویت مواضع اصلاح طلبان طرفدار غرب در ایران بیانجامد واین امرممکن است اجرایی شدن طرح توافق با چین را از دستور روز خارج کند. بنابر این برخی چپ ها ، تاثیر بایدن را بر سمتگیری استراتژیک ایران منفی تر ازترامپ می دانند. به نظر من افسار سمتگیری های استراتژیک در ایران، نه در دست سیاستمداران بلکه در ید قدرت نظامیان است. و با آمدن و رفتن دولت ها، در گرایش آنان تغییری پدید نخواهد آمد. 

ترامپ و"ترامپیسم" نه تنها با شکست در انتخابات آمریکا به پایان کار خود نرسیده اند، بلکه تازه درابتدای راه تخریب نهادهای مدنی کشورخود و حتی جهان هستند. و این را نمی توان به فال نیک گرفت. "چپ" و عدالت خواهی نه با بایدن آبش به یک جوی می رود و نه با ترامپ. ولی:"سگ زرد" برادر شغال است و نه خود شغال .