در رابطه با توافق هسته ای

اگر توافق هسته ای اخیر خطریک جنگ ویا حمله نظامی به ایران را خنثی کرده واگر این تنها دستاوردش هم باشد، باز می بایست از آن استقبال کرد.
از موضع "چپ" نمی توان همان جایی ایستاد که نتانیاهو و جمهوری خواهان آمریکا ایستاده اند. همه چپ های جهان با هژمونی آمریکا مخالفند وجهانی چند قطبی را برآن ترجیح می دهند. قرارداد هسته ای اگرهم در این راستا نباشد وآمریکا را یاری کند تا با خیال راحت تری اهداف استراتژیکش را در مقابل دیگران دنبال نماید، بازما بخاطرتعلقات ملی مان مجاز نیستیم که حتی برگور امپریالیست، فاتحه خوان سرزمین خود باشیم.
درحال حاضرقضاوت غیر مغرضانه در مورد این که توافق هسته ای یک شکست برای دیپلماسی ج.ا.ا محسوب می شود ویا پیروزی ، کاردشواری است. آیا کسی می تواند ادعا کند که بدون دستیابی به همین توان محدود هسته ای که موضوع چانه زنی با غرب قرارگرفت، امروز ما وضعیتی بهتر از عراق و لیبی می داشتیم؟
مهمترین وظیفه هر حکومتی حفظ سلامت شهروندان و تمامیت ارضی است. چنین امری با نشاندن مردم و سرنوشت کشوردر" قطار بی ترمز" احمدی نژاد محقق نمی شد.
مردم ایران بعد از این با خاطری آسوده تر بر مطالبات داخلی خود تمرکز خواهند کرد و کاهش تنش با غرب فصل تازه ای درعرصه مبارزات عدالت خواهانه آنان خواهد گشود.

هیچ نظری موجود نیست: